Petang2 selepas balik kerja, biasanya papa damia akan bawak damia ke taman atau bersiar2 naik motor. Kadang2 saya yang bawak damia jalan2, bergantung kepada makanan utk berbuka dah disiapkan atau tidak. Kebetulan minggu lepas, masa saya nak bawak damia jalan2 kat taman, terserempak dengan jiran yg dah berpangkat ATUK utk damia. Beliau tegur2 damia dan hulurkan tangan utk salam dgn damia, sambil salam dia kiss2 tangan damia. Mengekek2 damia ketawa kegelian terkena misainya. Sambil2 borak2 kosong, katanya............
Berguraulah dengan anak2 semasa dia kecil ni, bila dah besar semua seriussss je nanti.
Beliau berkata begitu kerana anak2nya semua lelaki dan sudah besar. Mungkin masing2 dah buat hal sendiri2 aje. Atau mungkin juga kalau ada anak perempuan, kecohlah sikit rumah kot. Entah lah ek...
Moga2 ATUK ini cepat2lah dapat cucu. Nanti boleh dia bergurau senda dengan cucu2 pulak.
Jauh di sudut hati saya berharap bila saya tua nanti, saya masih boleh bergurau senda dengan anak2 saya. Moga2 saya mampu menjadi 'KAWAN' kepada anak2 saya. Insyaallah.... Kalau tidak, kesunyianlah saya nanti...:(
2 comments:
insyaallah...kalau kita dah boleh jadi kawan dari sekarang, smapai ke besar they all akan rapat ngan kita. org dulu2 kan lain didikannya. sekarang lainnn.
insyaallahh...
harap2nye...
alhamdulillah sy ngan mak sy masih lagi boleh buat lawak2 yg kurang asam wpun mak jenis serius gak.. hihi..
Post a Comment